سقفهای عرشه فولادی سقفهایی هستند که با استفاده از دو عنصر ورقهای فولادی گالوانیزه ذوزنقهای شکل تحتانی و برش گیرها که در این نوع سقفها مورد استفاده قرار میگیرد از سایر سقفها متمایز میشود و البته با استفاده از آرماتوربندی و بتن ریزی بر روی این ورق فولادی، این نوع سقف اجرا میشود.
سقف کامپوزیت عرشه فولادی از چهار نوع مصالح تشکیل شده اند که از این قرارند:
1 – ورق فولادی 2 – گل میخ یا برشگیر 3 – آرماتور 4 – بتن
ورق فولادی مهمترین مصالح به کار رفته در این نوع سقف میباشد که برای ساخت آن، ورق فولادی گالوانیزه با ضخامتهای 0/8 تا 1/2 میلیمتر را به وسیله دستگاههای Roll Forming به روش نورد سرد به حالت موجدار شکلدهی میکنند به صورتی که در مقطع ورق حاصله هر موج به شکل یک ذوزنقه دیده میشود. وصله ورقهای فولادی گالوانیزه صرفاً بر روی تیرهای اصلی مجاز بوده و در این حالت میبایست دو عرشه وصله شونده به طولی حداقل برابر با ۵۰ میلیمتر بر روی تیر اصلی با یکدیگر همپوشانی داشته باشند.
از بخشهای اصلی سقفهای کامپوزیت عرشه فولادی باید به تیرهای فرعی مورد نیاز در بین تیرهای اصلی سازه اشاره نمود. ارتفاع عرشههای فولادی بایستی بین ۵ تا ۷٫۵ سانتیمتر باشد.
برشگیرهای (گل میخهای) خاصی که در این نوع سقف مورد استفاده قرار میگیرند به جهت نوع مصالح و روش خاص اجرا، از نقاط قوت این نوع سقف و در واقع رابط میان ورق گالوانیزه و بتن محسوب میشود. قطر این برشگیرها حداکثر ۲۰ میلیمتر و ارتفاع آنها با توجه به شکل ورق فولادی متغیر میباشد و در نهایت حداقل ارتفاع گل میخ بعد از نصب که از بالای ورق ذوزنقهای اندازهگیری میشود از ۴۰ میلیمتر نباید کمتر باشد. این گل میخها به وسیله دستگاه جوش قوس الکتریکی به خصوصی که Stud Welder خوانده میشود به بال تیرهای سازهای جوش میشوند.
آرماتوربندی در چهار مورد زیر لازم است اجرا شود که به این شرح می باشند:
1 – مقاومت در برابر لنگر منفی در دهانههای ممتد و کنسول ها
2 – بارهای متمرکز یا بازشوها
3 – آرماتور حرارتی
4 – مقاومت در برابر لنگر مثبت در صورتی که از عملکرد کششی ورق فولادی صرفنظر شود.
اگر از میلگردهای آجدار متداول و موجود در بازار برای آرماتور بندی این سقف ها استفاده کنند در مقایسه با دیگر مراحل اجرای این نوع سقف کمی زمان بر می باشد ولی اگر از مشهای آماده استفاده شود این مرحله از اجرای سقف نیز با سرعت قابل قبولی انجام می گیرد. لازم به ذکر است که این مشهای آماده بایستی بر اساس استانداردهای مربوطه تولید، حمل و نصب بشوند.
مقاومت فشاری بتنی که در این سقف بکار برده می شود به بتن سبک یا بتن معمولی که استفاده می شود بستگی دارد که میتواند از ۲۰۰ تا ۳۰۰ کیلوگرم بر سانتیمتر مربع تغییر می کند که نوع بارگذاری و مشخصات دهانه تعیین کننده آن است.
وزن کمتر این نوع سقف نسبت به سایر سقفهای متداول در اسکلتهای فولادی ساختمان از شاخصههای این نوع سقف محسوب میشود. در این نوع روش اجرای سقف، ورق گالوانیزه ذوزنقهای شکل آجدار هم به عنوان قالب بتن ریزی عمل مینماید و همچنین با باقیماندن در سقف نقش سازهای ایفا میکند. کاهش بار سقف و به تبع ان کاهش وزن سازه و حذف بلوک و قالب بندی و حمل و نقل آسان سبب صرفه جویی در هزینه ساختمان میشود. افزایش دهانه تیرریزی تا ۴ متر بدون نیاز به شمع بندی، قابلیت دپو در محلهای محدودتر نسبت به انواع تیرچهها، وجود فرورفتگی و برجستگی روی جان ورق فولادی از مزایای این نوع سقف می باشد. این فناوری امکان اجرا و بتن ریزی چندین سقف به صورت همزمان و در نتیجه صرفه جویی در زمان انجام پروژه را دارا میباشد . بهترین و مقرون به صرفهترین عرض ورق ۱ متر بعد از فرمینگ میباشد که وزن آن حدود ۷٫۸۰۰ کیلوگرم میباشد.
سقف های عرشه فولادی در مراحل زیر به اجرا در می آیند.
۱– دپو و انتقال به طبقات : بعد از انتقال ورق های کامپوزیت به کارگاه و دپو در یک فضای کوچک ، توسط نیروی انسانی و بدون اینکه به ماشین آلات نیاز باشد و فقط با استفاده از یک بالابر به ترازهای مختلف طبقات انتقال می یابد.
۲– جا گذاری عرشه های فولادی : این عرشه ها شامل گیره های نر ومادگی می باشند که به سهولت نیروی انسانی نیمه ماهر می توانند آنها را در یکدیگر درگیر کنند و بعد از این مرحله می توان در طبقات به آسانی رفت و آمد نمود و به شکل قابل توجهی سرعت کار بالا می رود.
۳– نصب میلگرد و گل میخ : برای اتصال عرشه های فولادی برروی تیرها از گل میخ استفاده می کنند و این کار موجب می شود که وزن تیرهای فولادی مصرف شده کاهش یابد.
۴– بتن ریزی : بعد از اینکه میلگردها متصل شدند بتن ریزی انجام می گردد ضخامت کم دال و یکنواختی سطح صفحات باعث می شود هوا به سرعت و آسان تر خارج شود.